دعای چهل و ششم صحیف سجادیجه – تابناک

و این یکی از دعاهای صلوات بر او بود در روز فطر اگر نماز ایستاده را ترک کرد و بعد از آن قبله پذیرفت و در روز جمعه فقال.
نمازش این است که در روز عید فطر و روز جمعه وقتی از نماز برمی‌گردد برمی‌خیزد و رو به قبله می‌کند و می‌گوید:
﴿1﴾ ای رحمت بر کسی که به نمازگزاران رحم نمی کند.
(1) ای کسانی که به کسی رحم می کنند که بندگانش رحم نمی کنند!

﴿2﴾ و هر که او را بپذیرد، زمین او را نمی پذیرد.
(2) کسی را که کشورها نمی پذیرند کیست!

﴿3﴾ و کسانی که قوم خدا نسبت به آنها خوار نمی‌شمارند
(3) ای کسی که فقیر را در پیشگاه او پست و کوچک نمی شماری!

﴿4﴾ و ای کیست که مخالفان خود را ناامید نکند.
(4) کسی که اصرار به آمدن نزد او را ناامید نمی کند!

﴿5﴾ و چه كسى با پاسخ مخالفان او با او مقابله نكند.
(5) آنكه سينه كساني را كه عمل خود را در پيشگاه حضرتش بزرگ مي دانند، رد نكند!

﴿6﴾ و هر کس چیز کوچکی دریافت کند، شکر آن را بجا آورد و از آنچه برای آن انجام می دهد، سپاسگزاری کند.
(6) کسی که هدیه کوچکی دریافت می کند و از کار کوچکی که برای او انجام می شود تشکر می کند!

﴿ 7﴾ و اى كسى كه كم را سپاس مى گويد و بزرگ را ستايش مى كند
(7) و اى كسانى كه كارهاى كوچك را ارج مى نهى و اجرى بزرگ مى دهى!

﴿8﴾ و هر که مرا بشناسد.
(8) و هر که به او نزدیک شود، به او نزدیک شود!

﴿9﴾ و اى دعا كننده براى جان كسى كه مراقب او باشد.
(9) و کسى که از او روى گرداننده به سوى خود بخواند!

﴿10﴾ و کسى که فضل را تغییر ندهد، عذابى را در پی ندارد.
(10) و کیست که نعمت را تغییر ندهد و در انتقام شتاب نکند!

﴿11﴾ و کسى که میوه نیکو بدهد تا رشد کند و از بدى بپرهیزد تا آمرزیده شود.
(11) و کسى که نیکى را حمل کند تا آن را زیاد کند و بدى را از بین ببرد.

﴿12﴾ امیدها پیش از آنکه سخاوتمندانه نیازمندی کنی، از بین رفت و ظروف درخواستت از فراوانی تو پر شد، و پیش از آنکه گفتارت بالغ شود، آب شد. ّ عَالٍ، وَ الجلالُ الْامجَدُ فوقَ كُلِّ جلالٍ.
(12) آرزوها پیش از رسیدن به عالم فضل بازگشتند و ظروف سالکان از فیض مغفرت پر شد و صفات قبل از رسیدن به وصف در هم شکست. تعالی در بالاترین مرتبه خود، که فراتر از هر تعالی است، منحصر به شماست و بزرگی که فراتر از هر اندازه و بزرگی است، منحصر به شماست.

﴿13﴾ تمام جلیل نزد تو کوچک است، و هر چه شرافتمند جز عزت تو حقیر است. ک.
(13) نزد تو هر بزرگی کوچک است و هر عزتی تا عزت تو فروتن است. کسانی که به کشورهای دیگر مهاجرت کردند ناامید شدند. و كسانى كه جز تو را طلب كردند، در زيان نشستند. و کسانى که جز تو بر دروازه فرود آمدند هلاک شدند. و آنان که طلب نعمت کردند، جز آنان که از فضل و نیکی تو طلب خیر کردند، دچار فقر و گرسنگی شدند.

﴿14﴾ درهای شما به روی جویندگان آن باز است و قضاوت شما بر جویندگان آن و یاری شما به یاری جویان نزدیک است.
(14) باب رحمتت به روی علاقه مندان باز است و سخاوت تو آزاد کردن گدایان است و گریه تو به گریه گدا نزدیک است.

﴿15﴾ مصیبت زده ناامید نمی شود و مصیبت دیده از عطایای تو ناامید نمی شود و آمرزنده غمگین نمی شود.
(15) آنان که تو را می خواهند ناامید نمی شوند و آنان که از تو طلب رحمت می کنند مأیوس نمی شوند و آنان که از تو طلب آمرزش می کنند از عذاب تو بدبخت نمی شوند.

﴿16﴾ روزی تو به کسانی که تو را دوست دارند، و خوابت برای پیروان تو، محفوظ است، و عادت به نیکی به مسیحیان، و سنت تو در حفظ فاسقان، تا زمانی که از سخنان تو تعجب کردند. برگشتند و سخنانشان با رفتن خراب شد.
(16) سفره تو برای گنهکاران گسترده است و بردباری تو با دشمن توست. عادت تو احسان به ستمکاران است و راه تو مهلتی است برای فاسقان تا آنکه شکیبایی تو آنان را فریب دهد و نفهمد که به سوی تو برگردند و توبه کنند. و استراحت تو آنان را از بازدارندگی گناهان باز داشت.

﴿17﴾ و اگر آنها را برای اقامت در آمریکا انتخاب کردی و به مدت پادشاهی خود به آنها اطمینان دادی، از خوشبختان هستند. با او درگذشت و هر که از اهل شکوا بود از او شرمنده شد.
(17) نه تنها به آنها فرصت دادی تا به فرمان تو برگردند. و برای حفظ دوام حکومت خود به آنها مدتی دادی; پس چون آدم خوشبختی بود کارش را با خوشحالی تمام کردی. و آن که بدبخت بود به بدبختی او رها کردی.

﴿18﴾ همه آنها تا قضاوت تو پرهیزگارند و امورشان تا آخر خانوادگی است و دلیل بر آنها بگذار.
(18) همه اینها، اعم از غنی و فقیر، به قدرت و اقتدار شما باز خواهند گشت. و کار آنها به فرمان تو منتهی می شود. طولانی کردن عمر گناهکاران قدرت پادشاهی شما را ضعیف نمی کند. و عجله نورزیدین در مجازات و تحقیق آنها دلیل شما را باطل نمی کند.

﴿19﴾ حجت شما ثابت و استوار است و حجت شما ثابت و استوار است. ْ خواب از تو و محبت کسی که تو را تغییر داد.
(19) دلیل شما محکم و ثابت است و باطل نخواهد شد. و پادشاهی تو دائمی و ابدی است و نابود نخواهد شد. پس عذاب ابدی باشد برای هر که از تو ناامید شد، ذلت و خواری برای آن که از تو ناامید شد، و بدترین مصیبت برای کسی که به لطف و رحمت تو افتخار کرد.

﴿20﴾ چقدر آن را در عذاب خود به کار می برید و چقدر در عذاب خود به تأخیر می افتید و پایان آن با رضایت چقدر فاصله دارد و معنای آن چیست؟ گرفتن عدالت از قضاوت شما آسان است و هیچ اجباری در آن نیست و عدالت در قضاوت شماست پس ضرری هم در آن نیست.
(20) او را در عذاب تو چه دگرگونی می کند و در صحنه عذاب تو چه مدت و مدتی می گذراند. و چقدر آسودگی از چنین شخصی دور است و چه ناامید است که از جهنم راحت و آسان خلاص شود. این مجازات ها بر اساس عدالت در دادگاه شما است، جایی که شما ظلم نمی کنید. و به سبب صداقت در فرمان خود، ظلم را در آن جايز نمي دهي.

﴿21﴾ ظهور حج و اقامه اذر و پيشرفت وعده و حليم خواستن و سرمشق قرار دادن و درنگ كردى و درنگ كردى و مى توانستى عجله كنى. و تو پر ابتکار بودی
(21) همانا تو برای بیدار كردن مردم از دلایل خود پیروی كردی و دلایل و توجیهات خود را برای آنان فرستادی و تهدیدات خود را به آنان یادآوری كردی و در تشویق بندگانت به ایمان و عمل، رحمت و مدارا كردی. و برای بیدار کردنشان مثلها زدی. و مهلت را برای مردم تمدید کردید. عذاب را به تأخیر انداختی، در حالی که می توانستی عذاب را تعجیل کنی. و اگر قدرت عجله داشتید به آن فرصت دادید.

﴿22﴾ تو مرا ضعیف نگذاشتی، و در اینجا شکست نخوردم، و تو را غافل نگرفتم، و صبر نکردم، بلکه بگذار حجت پدرت باشم. ْبخند و کارمای تو کامل است و مهربانی تو کامل و لطف تو کامل است، همه اینها بود و تو نیامدی، اما او آمد و نگران نباش.
(22) صبر تو از روی بی لیاقتی و مهلت تو از روی تنبلی و کوتاهی از روی بی احتیاطی و تأخیر تو از روی مدارا و سازش نبود. بلکه این بود که حجتت را آشکارتر، سخاوتت را کاملتر، مهربانی تو را جامعتر، و نعمتت را کاملتر. تمام آنچه بود و هست و خواهد بود.

﴿23﴾ حجت تو بزرگتر از آن است که به طور کامل توصیف شود، و جلال تو بزرگتر از آن است که محدود به آن شود، و رحمت تو بی شمار است. خانواده او و مهربانی شما بزرگتر از سپاسگزاری برای کوچکترین است.
(23) حجّت تو بیشتر از آن است که وصف شود، و عظمت تو بیشتر از آن است که در ژرفا و ژرفای آن به دست آید، و رحمت تو بیشتر از آن است که بتوان برشمرد، و نیکی تو از کوچکترین چیزی که می توان به آن دست یافت. تشکر کرد. بودن

﴿24﴾ و كوتاه سكوت بر حمد تو و فهم تسبيح تو و مختصر اقرار دل و نه آرزو، خداى ضعيف است.
(24) اکنون، بی زبانی باعث شده است که نتوانم از شما تشکر کنم. و خودداری از بزرگداشت تو مرا ناتوان و ناتوان کرده است; و بزرگترین قدرت من اعتراف ناتوانانه است. اوه خدای من! این درماندگی شکرگزاری از ناآماده نبودن نیست، بلکه از ناتوانی من است.

﴿25﴾ خب من مؤمنم و استغفار می کنم صلی الله علیه و آله و سلم و دعایم را می شنوم و دعایم را می شنوم. آه و روزم را با خشم من تمام مکن و با جواب سوالم روبروم مکن و من از تو سخاوتمندتر می شوم و تو متاثر می شوی. ب در آنچه مى خواهى محدود نيستى و در آنچه مى خواهى ضعيف نيستى و بر هر چيز توانا هستى و قدرت و قدرتى جز به خداى متعال نيست، براى بزرگان.
(25) اکنون قصد دارم به درگاه شما بیایم و از شما انتظار استقبال خوبی داشته باشم. پس بر محمد و آل او درود فرست و راز مرا بشنو و دعای مرا مستجاب کن و روزم را با ناامیدی به پایان نرسان و دعای مرا رد مکن. و خروج من از تو و بازگشت من به سوی تو را گرامی بدار. زیرا هر چه بخواهید، در آن هیچ مشکلی نخواهید داشت. و آنچه از شما خواسته می شود، نمی توانید انجام دهید. و تو توانایی و قدرت هیچ کاری را نداری، مگر خدای بزرگ و بلند مرتبه.