هدف ایران از حرکت به سمت برجام یا «برنامه جامع اقدام مشترک» را می توان اجرای سیاست هایی دانست که منجر به پایان تحریم های بین المللی علیه کشور می شود.
ایالات متحده همچنین با توافق آژانس بین المللی انرژی اتمی به دنبال کنترل و محدود کردن توانایی های هسته ای ایران بوده است. مخالفان برجام استدلال می کنند که چنین روندی منفعت لازم را برای ایران ایجاد نکرد زیرا هیچ مدرکی دال بر تعادل در نحوه امتیازدهی وجود نداشت. این بدان معناست که موضوع لغو کامل تحریم ها در نهایت محقق نشد و محدودیت تحریم ها با اما و اگرهای زیادی همراه بود.
با این پیشینه، لازم است در شرایط فعلی از تجربیات مذاکرات قبلی برجام استفاده کرد و از سازوکارهای زیر برای بهینه سازی موقعیت ایران در مذاکرات جاری استفاده کرد تا به گسترش مجدد بحران منجر نشود. انتظار مردم این است که در مذاکرات جاری برای بازگشت به برجام، همه ایرادات این توافق به دولت قبل برطرف شود و آنچه امضا می شود منجر به خروج آمریکا از آن نشود.
به نظر می رسد اگر ایران بتواند به دلیل تجربه تلخ روسیه و فرانسه در مذاکرات برجام در سال 1394 میانجیگری کشورهای اروپایی و روسیه را قطع کند و به عربستان اجازه ندهد پای مذاکرات کنونی روسیه در وین را باز کند، برای ایران مهم است. و بر ثبات برجام باید تاکید شود:
رفع نیاز به تایید امضای رئیس جمهور آمریکا هر شش ماه برای تعلیق تحریم ها
2- حذف مجوز OFAC برای خریدهای خارجی ایران به ویژه در هوانوردی و هوانوردی
از مکانیسم ماشه ای برای بازگشت احتمالی قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل صرف نظر کنید
امید است با به نتیجه رسیدن مذاکرات جاری در وین، موانع پیشرفت و توسعه ایران مرتفع شده و مسیری برای تعامل سازنده با کشورهای جهان و کاهش منازعات باز شود.