به گزارش خبرگزاری مهر، “فارین پالیسی” در مقاله ای توسط “استیون ای. استیون ای کوک” به عنوان “مرگ طبیعی دوستی های قدیمی آمریکا در منطقه غرب آسیا” توصیف شده است.
در این گزارش آمده است: «حدود 50 سال پیش، ایالات متحده تغییراتی را در مصر ایجاد کرد. این یک پیروزی بزرگ برای دیپلماسی مجموع صفر در طول جنگ سرد بود، که طی آن تلاش می کرد متحدان منطقه ای دو ابرقدرت را بسیج کند. پس از اینکه بریتانیا مواضع خود را در شرق کانال سوئز در سال 1971 واگذار کرد، مصری‌ها به باشگاهی پیوستند که در آن سعودی‌ها، اردنی‌ها، اسرائیلی‌ها و کشورهای کوچک خلیج فارس به طور یکسان به دنبال حفاظت بودند.
این کشورها در دهه‌های بعد، با مداخله مستقیم آمریکا در غرب آسیا، هسته اصلی گروهی از کشورهای دوست آمریکا را تشکیل دادند که هدف آن تحقق اهداف واشنگتن از جمله تسهیل و حفاظت از جریان آزاد نفت از منطقه بود. ایالات متحده، امنیت رژیم اسرائیل)، مبارزه با تروریسم، عدم اشاعه و طیفی از اقدامات بیش از حد جاه طلبانه دیگر، مانند حمله به عراق.
«استیون ا. کوک گفت: «از زمانی که روابط واشنگتن با شرکای خود در غرب آسیا، به ویژه عربستان سعودی و امارات متحده عربی ظاهر شد، به جزئیات این بحران فکر می کردم. البته این مشکل دارد. پس از بحران اوکراین، نه سعودی‌ها و نه امارات درخواست جو بایدن برای استخراج بیشتر نفت را نپذیرفتند. نه سعودی‌ها و نه امارات درخواست جو بایدن (اخیر) برای تولید بیشتر نفت را در پی افزایش قیمت‌های بازار جهانی پس از درگیری در اوکراین نپذیرفتند. اندکی پس از لشکرکشی نیروهای روسی به سمت غرب، دولت امارات تصمیمی مبنی بر محکومیت حمله روسیه به شورای امنیت سازمان ملل را رد کرد و اگرچه بایدن به دنبال متحد کردن جهان علیه روسیه است، نه عربستان و نه امارات مسکو را تحریم نکردند. از شریک خود در اوپک پلاس حمایت نکنید. در اواسط ماه مارس، امارات متحده عربی میزبان بشار اسد رئیس جمهور سوریه در دبی بود. تصور پیام محمد بن زاید آل نهیان، ولیعهد امارات متحده عربی از دیدارش با بشار اسد دشوار است. اما این تحولات به وضوح شکاف بین این کشورها و آمریکا را نشان می دهد.
این گزارش می افزاید: «مشکلات به آرامی در روابط ایالات متحده و عربستان در حال گسترش است، اما ترکیبی از عوامل منطقه ای، جهانی و سیاسی طی هشت ماه گذشته با هم برخورد کرده اند و به وخامت کلی روابط کمک کرده اند». آخرین باری که یک رهبر غرب آسیا از تماس تلفنی با رئیس جمهور ایالات متحده امتناع کرد چه زمانی بود؟ جدیدترین نمونه ها 2 مورد را نشان می دهد. به نظر می رسد سعودی ها و امارات دیگر به بیانیه ایالات متحده مبنی بر پایبندی واشنگتن به امنیت آنها باور ندارند.
گزارش فارین پالیسی می افزاید: اخیراً گزارش هایی در رسانه ها مبنی بر خروج غیرمنتظره واشنگتن از افغانستان و عزم دولت بایدن برای مذاکره درباره توافق هسته ای با ایران منتشر شده است. این کشور، همراه با واشنگتن، تمایلی به شناسایی حوثی‌های یمن به عنوان یک گروه تروریستی ندارند، در حالی که مقامات آمریکایی در حال بررسی حذف سپاه پاسداران انقلاب اسلامی از فهرست تروریست‌ها هستند که گویاترین شاخص برای سعودی‌ها و امارات است. تعهد پوچ ایالات متحده به امنیت آنها.
وی افزود: «اما این فقط به خاطر سعودی ها و امارات نیست. اگرچه اسرائیل در دوران ریاست جمهوری نفتالی بنت از ایالات متحده انتقاد کرده است، اما با یایر لاپید، وزیر امور خارجه اسرائیل، مشخص شده است که اسرائیلی ها به توافق هسته ای با ایران پایبند نیستند. آنها همچنین با دولت ایالات متحده لابی کردند تا هوسی ها را به لیست (گروه های تروریستی) بازگرداند و نگرانی های امارات و عربستان سعودی در مورد سپاه پاسداران را با آنها در میان بگذارد. از سوی دیگر، مصری‌ها در سال‌های اخیر به سلاح‌های مدرن روسی دست یافته‌اند و تمایلی به انتخاب بین واشنگتن و پکن ندارند. در اجلاس نقاب، لبخند وزرای خارجه اسرائیل، مصر، بحرین، امارات متحده عربی و مراکش با وزیر امور خارجه ایالات متحده همراه شد. اما این واقعیت نیز وجود دارد که پس از سال‌ها تلاش مقامات آمریکایی برای ایجاد یک اجماع منطقه‌ای که اکنون وجود دارد، ایالات متحده را درگیر نمی‌کند.همچنین این واقعیت وجود دارد که پس از سال‌ها، مقامات ایالات متحده در تلاش برای ایجاد یک اجماع منطقه‌ای بوده‌اند که اکنون یک اجماع تلقی می‌شود، این امر شامل ایالات متحده نمی‌شود. در مجموع، مردم واشنگتن را به این سوال واداشته است که آیا شرکای آمریکا در غرب آسیا واقعاً شریک هستند یا خیر. به همین ترتیب، مقامات در پایتخت های غرب آسیا همین سوال را در مورد ایالات متحده دارند. این مشکلات به این دلیل است که این روابط قدیمی هستند – آنها برای مدتی کشف، توسعه و ایجاد می شوند، اما یکباره ناپدید می شوند.” روزولت »رئیس جمهور وقت ایالات متحده و ملک عبدالعزیز 77 سال پیش روابط بین ایالات متحده و عربستان سعودی برقرار کردند. مدت زیادی است که انور سادات، رئیس جمهور سابق مصر به هنری کیسینجر، وزیر امور خارجه سابق آمریکا گفته است که مصر می تواند سنگری در برابر اتحاد جماهیر شوروی باشد. روابط واشنگتن با امارات متحده عربی در دهه 1990، زمانی که حضور ایالات متحده در خلیج فارس تثبیت شد، تقویت شد. این روابط بیش از پیش به جنگ (به اصطلاح) علیه تروریسم نزدیک‌تر شده‌اند، اما آمریکایی‌ها اکنون شروع به رضایت از پیامدهای امنیتی سیاست خارجی خود در دو دهه گذشته کرده‌اند و خواهان تغییر هستند.
در مقیاس بزرگتر، بهترین منافع ایالات متحده در غرب آسیا – ترویج جریان آزاد نفت و ارتقای امنیت اسرائیل – دیگر ضروری به نظر نمی رسد. بله، تهاجم روسیه به اوکراین اهمیت نفت غرب آسیا را برجسته می‌کند و انتقال انرژی هرگز آنطور که برخی تصور می‌کردند آسان نخواهد بود. اما با تسریع روند انطباق با جایگزین های نفتی (جامعه اطلاعاتی ایالات متحده تخمین می زند که پس از سال 2030 آغاز خواهد شد)، میادین نفتی منطقه برای ایالات متحده اهمیت کمتری خواهند داشت. پیش از این، سیاست گذاران ایالات متحده نشان داده بودند که دیگر نمی خواهند از امنیت انرژی در غرب آسیا دفاع کنند و برای آن هزینه بپردازند. یکی از کارهای کمتر بحث برانگیز دونالد ترامپ، رئیس جمهور سابق آمریکا در دوران ریاست جمهوری خود، عدم پاسخ به حمله سال 2019 به عربستان سعودی بود که می توان آن را دلیلی برای جدایی دوستی ها دانست.